Ο Νίκος Οικονομόπουλος, η απόλυτη φωνή, παρουσιάζει το music video για τη νέα του τεράστια επιτυχία με τίτλο «Οδός Μοναξιάς».
Πρόκειται για μία δυναμική ροκ μπαλάντα, η οποία είναι σίγουρο πως θα αναδειχθεί το απόλυτο hit του φετινού καλοκαιριού! Το τραγούδι απογειώνεται με την μοναδική ερμηνεία του κορυφαίου Έλληνα καλλιτέχνη που ζωντανεύει όπως μόνο εκείνος μπορεί τους στίχους της εξαιρετικής Ελένης Γιαννατσούλια. Τη μουσική υπογράφει ο καταξιωμένος τραγουδοποιός Γιώργος Σαμπάνης.
«Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα και ζω νομίζω
Μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Μ’ έχεις ξεχάσει και ’σύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς… τα χαράματα»
Το νέο τραγούδι του Νίκου Οικονομόπουλου «Οδός Μοναξιάς» απέκτησε εικόνα μέσα από ένα κινηματογραφικής αισθητικής music video, σκηνοθετημένο από τον επί σειρά ετών στενό συνεργάτη του, Nick Marianos. Ένα music video γεμάτο δυνατές εικόνες, ένταση και ανατροπές που θα εντυπωσιάσει! Και η συνέχεια, επί της οθόνης…
Παράλληλα, αυτόν τον καιρό ο Νίκος Οικονομόπουλος συνεχίζει την άκρως επιτυχημένη παγκόσμια περιοδεία του σε ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία ενώ το Ελληνικό κοινό θα μπορεί να τον απολαύσει από κοντά στην επερχόμενη καλοκαιρινή περιοδεία του.
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Εταιρεία: Heaven Music
Στίχοι:
Νύχτωσε η μέρα, πάει κι η Δευτέρα,
Όπως και η καρδιά μου ο καιρός μουντός,
Σε βαθιά σκοτάδια ρίχνεις παραγάδια,
Τα άπλετο σου φως και ‘γω εκτός.
Κλείνω μάτια μα ο ύπνος κομματιάζεται,
Στην οδό σου ο καημός μου με ‘χει βγάλει,
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται,
Μες τη δίνη του θυμού με ρίχνει πάλι.
Οδός μοναξιάς ξημερώματα,
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο,
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα,
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω.
Οδός μοναξιάς τα χαράματα,
Καιρός να μάθω να μην περιμένω,
Με ‘χεις ξεχάσει και ‘σύ και τα θαύματα,
Οδός μοναξιάς… τα χαράματα.
Άνθρωποι περνάνε, έρχονται και πάνε,
Με τα βήματα σου δεν πατάει κανείς,
Κάποια δίπλα τρέχει, τ’ άρωμά σου έχει,
Πλάνη της στιγμής, δε θα φανείς.
Κλείνω μάτια μα ο ύπνος κομματιάζεται,
Στην οδό σου ο καημός μου, μ’ έχει βγάλει,
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται,
Μες τη δίνη του θυμού με ρίχνει πάλι.
Οδός μοναξιάς ξημερώματα,
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο,
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω.
Οδός μοναξιάς τα χαράματα,
Καιρός να μάθω να μην περιμένω,
Με ‘χεις ξεχάσει και ‘σύ και τα θαύματα,
Οδός μοναξιάς… τα χαράματα.
Οδός μοναξιάς ξημερώματα,
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο,
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα,
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω.
Οδός μοναξιάς τα χαράματα,
Καιρός να μάθω να μην περιμένω,
Με ‘χεις ξεχάσει και ‘σύ και τα θαύματα,
Οδός μοναξιάς… τα χαράματα.
