Κοππέλια, του Έντουαρντ Κλουγκ στην Εθνική Λυρική Σκηνή

Κοππέλια
του Έντουαρντ Κλουγκ
Από την Εθνική Λυρική Σκηνή
Στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

11, 12, 15, 17, 18 Μαΐου 2024

Ιδέα, λιμπρέτο, χορογραφία: Έντουαρντ Κλουγκ
Σκηνικά: Μάρκο Γιάπελ, Νίκα Ζούπαντς
Κοστούμια: Λέο Κούλας
Φωτισμοί: Τομάς Πριμζλ
Δραματουργία: Σάρα Μπρούζις, Μαξιμίλιαν Σάφενμπεργκερ
Με τους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de ballet της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Μια νέα παραγωγή του μπαλέτου Κοππέλια θα παρουσιάσει το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στη χορογραφία του διακεκριμένου Σλοβένου χορογράφου Έντουαρντ Κλουγκ, ενός από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους καλλιτέχνες που έχουν συνδεθεί με την τέχνη του χορού.

Η Σουανίλντα και ο Φραντς ετοιμάζονται να παντρευτούν, όμως εκείνη αρχίζει να αμφιβάλλει για την αγάπη του, όταν ο Φραντς ανταποκρίνεται στις προτάσεις της μυστηριώδους Κοππέλιας. Τυχαία, η Σουανίλντα ανακαλύπτει ότι η εκπληκτικά όμορφη Κοππέλια είναι απλώς μια μηχανική κούκλα και τότε καταστρώνει ένα σχέδιο για να ξανακερδίσει την καρδιά του αρραβωνιαστικού της. Το κλασικό μπαλέτο του Ντελίμπ βασίζεται στο διήγημα του Ε.Τ.Α. Χόφμαν «Ο Ζάντμαν», όμως εδώ το σχεδόν τρομακτικό στοιχείο μιας ζωντανής κούκλας τοποθετείται στο φόντο ενός ιδανικού κόσμου.

Ο Έντουαρντ Κλουγκ καταφέρνει να συνδυάσει τις δύο όψεις της ιστορίας μέσα από τον κινησιολογικό κώδικα του σύγχρονου χορού, συμπληρώνοντας τη ζωηρή πρωτότυπη μουσική του Λεό Ντελίμπ με νέες συνθέσεις του Μίλκο Λαζάρ. Το σκηνικό που δημιούργησε η σκηνογράφος Νίκα Ζούπαντς δημιουργεί μια σαγηνευτική ατμόσφαιρα στη σκηνή, περιβάλλοντας την Κοππέλια. Ο Κλουγκ δημιουργεί έναν μυστηριώδη, παράξενο κόσμο, μέσα από τη μαγεία της ομορφιάς.

Ο χορογράφος αναφέρει: «Η Κοππέλια είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο φημισμένα κλασικά μπαλέτα. Η χορογραφία μου είναι μια χαλαρή προσαρμογή του διηγήματος του Χόφμαν, η οποία διατηρεί ορισμένα από τα στοιχεία της πλοκής του. Από την αρχή ήξερα ότι έπρεπε να κάνω πιο ελκυστική την πλοκή του έργου, για να προκαλέσω το σημερινό κοινό. Για να το πετύχω αυτό άρχισα να εργάζομαι πάνω σε ένα νέο λιμπρέτο. Παράλληλα, ζήτησα από τον συνθέτη Μίλκο Λαζάρ να γράψει συμπληρωματική μουσική, που θα έδινε έμφαση στην ατμόσφαιρα του σκοτεινού ρομαντισμού του έργου του Χόφμαν, σε αντίθεση με τον γοητευτικό ρομαντισμό του Ντελίμπ, διατηρώντας, πάντα, τη γοητεία του αρχικού μπαλέτου».

>