Είδαμε: Αρλέτα και Λάκης Παπαδόπουλος στον Κήπο του Μεγάρου. “Όταν η Σερενάτα συναντά το Γοριλάκι, γράφεται ιστορία”!

Αρλέτα και Λάκης Παπαδόπουλος στον Κήπο του Μεγάρου

Όταν η Σερενάτα συναντά το Γοριλάκι, γράφεται ιστορία

Είναι γεγονός πως, όταν η Αρλέτα συναντά επί σκηνής το Λάκη, γράφεται ιστορία. Μια ιστορία γεμάτη μελωδίες που όλοι αγαπήσαμε, μελωδίες που ξυπνούν πάθη και αναμνήσεις καλά κλεισμένες στο σεντούκι ενός σκοτεινού σημείου του νου μας, που εν ολίγοις ακόμα βράζουν μέσα μας και κάτι τέτοια βράδια αναπνέουν ξανά. Βρισκόμαστε στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής και ένα τσούρμο «ευγενικές ψυχές», όπως επισήμανε ο Λάκης, δημιουργούν ένα «γκαζόν από ανθρώπους», όπως χαρακτήρισε ποιητικά η Αρλέτα. Το project «Τα ήσυχα βράδια» ξεκινά σε έναν όμορφο, ειδυλλιακό και άκρως ενεργειακό τόπο, σαν αυτό του Κήπου. Μικροί και μεγάλοι, σε παρέες και έρωτες αγκαζέ, καθισμένοι σε ψάθες και καρέκλες φορητές, εμποτισμένοι με νοσταλγία, περιμένουν και φυσικά το πρόγραμμα -σωστό εγγλέζικο!- ξεκινά στις εννέα ακριβώς.

Αρλέτα ποιήτρια, στοχαστική, φιλοσοφημένη, με κιθάρα ανά χείρας και μέταλλο που ξεχωρίζει με μιας, χρόνια τώρα, μοιράζεται ιστορίες κι ένας πόνος κρυφός αναδύεται στην ατμόσφαιρα για όλα όσα ζούμε και όλα όσα θα έρθουν. «Πάντα μου λέγανε πως γράφω βλακείες. Προσωπικά λυπάμαι που τα τραγούδια που έγραψα και γράφω είναι τόσο επίκαιρα» δηλώνει και ερμηνεύει «Στης σχιζοφρένειας τον καιρό»… Ύστερα μας ταξιδεύει στο «Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες», ένα άσμα που κλείνει αισίως τα πενήντα του χρόνια και έπειτα ο δυναμικός Λάκης ανεβαίνει επί σκηνής και τη συνοδεύει στο «Έρχεται κρύο».

Η «Γυριστρούλα» και τα «Μπλε παπούτσια» ακολουθούν από τον αιώνιο έφηβο, Λάκη Παπαδόπουλο, ο οποίος κάνει πολλά μάτια να δακρύσουν στη συνέχεια. «Το επόμενο τραγούδι είναι εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους όσοι έφυγαν, δικούς μας και δικούς σας, τόσο άδικα. Αφιερωμένο στο Δημήτρη.». «Για να σ’ εκδικηθώ» λοιπόν και ο κόσμος από κάτω τραγουδά με πάθος και μια συγκίνηση κρυφή, με νοσταλγία αέναη κι ένα βάσανο υπόγειο, μα στη συνέχεια το tempo ανεβαίνει και απτόητος ο Λάκης συνεχίζει με αγαπημένες επιτυχίες.

«Το επόμενο τραγούδι, είναι τραγούδι. Σκέτο. «Και πολύ καλό θα έλεγα» δηλώνει η Αρλέτα και ερμηνεύει «Το Δίχτυ» τόσο αισθαντικά, με ψυχή νιάτου και ωριμότητα μεγάλης γυναίκας. «Το μπαρ το Ναυάγιο», «Και θα χαθώ», «Ξημερώματα», «Σερενάτα» και φυσικά «Τα ήσυχα βράδια» για κλείσιμο μας ταξιδεύουν και οι δυο καλοί μας φίλοι, ο Λάκης και η Αρλέτα, μας αποχαιρετούν έπειτα από ένα δίωρο δυνατών συγκινήσεων και συναισθημάτων τόσο ανάμεικτων. Νότες και ιστορίες, ιστορίες και τα αστέρια τρεμοπαίζουν, μελωδίες ανεξίτηλες και χαμόγελα πνιχτά… Κι όλα αυτά στον Κήπο μαζί με εσάς και τους εξαίρετους σας μουσικούς. Σας ευχαριστούμε κι ελπίζουμε να τα πούμε σύντομα ξανά.

Σας χρωστάμε η αλήθεια είναι…